حدود 10 میلیارد سال قبل، ستارهای که از هیدروژن اولیه زاده شده بود وفات یافت و منفجر گردید و تمامی بقایای اتمهای ئیدروژن و هلیوم و نیز اتمهای سایر عناصر سنگینی را که در کورهی هستهای آن ستاره ساخته شده بود در فضا آزاد نمود.
از این آوار عناصر، قریب 5 میلیارد سال بعد...
کره زمین کی و چگونه به وجود آمد؟
حدود 10 میلیارد سال قبل، ستارهای که از هیدروژن اولیه زاده شده بود وفات یافت و منفجر گردید و تمامی بقایای اتمهای ئیدروژن و هلیوم و نیز اتمهای سایر عناصر سنگینی را که در کورهی هستهای آن ستاره ساخته شده بود در فضا آزاد نمود.
از این آوار عناصر، قریب 5 میلیارد سال بعد، خورشید و بیش از 100 تریلیون اجرام کوجک و بزرگ سماوی که از مواد مختلف گازی، جامد و یخ ساخته شده بودند، به گرد خورشید در مدارهای مختلف به گردش درآمدند، و به تدریج با یکدیگر برخورد کردند و گاهی به اجرامی کوچک و گاهی بزرگ مبدل شدند، و هرچه بر حجم آنها افزوده شد، افزایش قدرت جاذبه آنها موجب جذب اجرام کوچکتری از خود شد. و این برخوردها، مآلا" بر جرم آنها افزود تا خود یک سیارهای مستقل گردید. بدین شیوه 8 سیاره منظومه شمسی: عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون و همهی ماههای آنها پای به عرصه وجود گذاشتند.
انرژی حاصله از این تصادمها، موجب افزایش حرارت سطح سیارهها شد و در نتیجه باعث رهایی بخارها و گازها گردید. در همان دوران فساد تدریجی اورانیوم، توریوم و پتاسیم، بر حرارت درون سیارگان افزود و گازها و بخارهای بیشتری را رها ساخت. در اثر قدرت جاذبه بیشتر اجرام بزرگتر، مانند زهزه، زمین و مریخ، این گازها بر فضای سطح هر سیاره و اقمار آنها جوی به وجود آوردند که به تدریج به سبب نبودن جاذبهی کافی در فضا، بعضی از این اجرام جو خود را از دست دادند.( به همین طریق مریخ نیز که برای مدت اولین یک میلیارد سال حیات خود دارای رودخانههایی از آب بود، به تدریج قسمت اعظم جو، آبها و و کلیه موجودات زنده میکروسکپی خود را که به وجود آمده بودند، از دست داد و به صورت صحرای خشکزار امروزه خود و با فقط کمی شبنم و یخی را که در دو قطب آن باقی مانده، درآمده است)
در همان حال که بخار آب و کربندیاکسید ابرهای متراکمی را به وجود آوردند و زمین نیز به تدریج رو به سردی گرایید، جو زمین به چنان نقطه بحرانی رسید که دیگر نتوانست بر تراکم خود بیافزاید و ابرها به جای این که ضخیمتر شوند، انبار رطوبت خود را به صورت باران رها کرد و سیلابها از آسمان بر زمین سرازیر شد. ادامه باران تا میلیونها سال ادامه داشت تا سرانجام نواحی ژرف و گود زمین را پر کرد و اقیانوسها، دریاها و دریاچهها را به وجود آورد.
با همین ریزشهای متوالی، کربندیاکسید که به آسانی در آب حل میشود،(نوشابههای گازدار) در آب اقیانوسها حل شد و این ترکیب با در آمیختن مواد شیمیایی دیگر در ژرفای دریاها، سنگهای آهکی و مرمر و دیگر مواد مشابه را ساختند، بنابراین کربندیاکسید به طور مداوم از جو زمین به کف اقیانوسهای اولیه منتقل گردید و بعدها این لایهها با بیرون آمدن از قعر آبها تشکیل خشکیهایی را دادند که ما امروز روی آنها زندگی میکنیم.